strecken
ˈʃtʀɛkn̩,
stre·cken,
Verb
verb
verb
1.1
transitiv: den Körper oder einen Körperteil auf die volle Länge ausdehnen
2 etwas verdünnen
Perfekt mit haben
transitiv: den Körper oder einen Körperteil auf die volle Länge ausdehnen
2 etwas verdünnen
Perfekt mit haben
Kollokationen ➚
Flexion
Form | Wortform |
---|---|
Präsens 1. Pers. Sg. | strecke |
Präsens 2. Pers. Sg. | streckst |
Präsens 3. Pers. Sg. | streckt |
Präteritum 1. Pers. | streckte |
Konjunktiv 2, 1. Pers. | streckte |
Partizip 2 | gestreckt |
Imperativ 2. Pers. Sg. | streck! |
Imperativ 2. Pers. Pl. | streckt! |
Korpusstatistik
values | global | newspapers | boards |
---|---|---|---|
rank | 2201 | 2637 | 2133 |
frequency per 1 million words | 9.3995 | 11.920 | 7.7110 |
frequency class | 13 | 12 | 13 |
rank stability | 812 | 930 | 1531 |
rank productivity | 1400 | 1225 | 2278 |