stinken
ʃtɪŋkn̩,
stin·ken,
Verb (intransitiv)
verb (intransitive)
verb (intransitive)
1.1
to smell, to stink
(sehr) schlecht riechen
(sehr) schlecht riechen
jemand / etwas (1) stinkt
Perfekt mit haben
Perfekt mit haben
1.2
to be cheesed off
sehr unzufrieden sein mit etwas
sehr unzufrieden sein mit etwas
etwas (1) stinkt jemandem (3)
Perfekt mit haben
Perfekt mit haben
Mir würde das auch stinken.
Quelle: Internetforum
Quelle: Internetforum
Flexion
Form | Wortform |
---|---|
Präsens 1. Pers. Sg. | stinke |
Präsens 2. Pers. Sg. | stinkst |
Präsens 3. Pers. Sg. | stinkt |
Präteritum 1. Pers. | stank |
Konjunktiv 2, 1. Pers. | stänke |
Partizip 2 | gestunken |
Imperativ 2. Pers. Sg. | stink(e) |
Imperativ 2. Pers. Pl. | stinkt |
Korpusstatistik
values | global | newspapers | boards |
---|---|---|---|
rank | 1844 | 4551 | 525 |
frequency per 1 million words | 15.369 | 6.7628 | 21.132 |
frequency class | 12 | 13 | 11 |
rank stability | 3649 | 11007 | 882 |
rank productivity | 5693 | 5656 | 4512 |