akzeptieren
ˌakʦɛpˈtiːʀən,
ak·zep·tie·ren,
Verb (transitiv)
verb (transitive)
verb (transitive)
1.1
to accept
einverstanden sein mit etwas; etwas hinnehmen
einverstanden sein mit etwas; etwas hinnehmen
jemand (1) akzeptiert etwas (4)
Perfekt mit haben
Perfekt mit haben
Flexion
Form | Wortform |
---|---|
Präsens 1. Pers. Sg. | akzeptiere |
Präsens 2. Pers. Sg. | akzeptierst |
Präsens 3. Pers. Sg. | akzeptiert |
Präteritum 1. Pers. | akzeptierte |
Konjunktiv 2, 1. Pers. | akzeptierte |
Partizip 2 | akzeptiert |
Imperativ 2. Pers. Sg. | akzeptier(e) |
Imperativ 2. Pers. Pl. | akzeptiert |
Korpusstatistik
values | global | newspapers | boards |
---|---|---|---|
rank | 660 | 2558 | 163 |
frequency per 1 million words | 85.363 | 66.602 | 97.928 |
frequency class | 9 | 10 | 9 |
rank stability | 1066 | 1164 | 2016 |
rank productivity | 14738 | 14969 | 10036 |